قانون ساربینز-آکسلی Sarbanes-Oxley Act
قانون ساربینز-آکسلی (Sarbanes-Oxley Act)، که به اختصار S.O.X. نیز شناخته می‌شود، در سال 2002 در ایالات متحده آمریکا تصویب شد. این قانون در واکنش به مجموعه‌ای از رسوایی‌های مالی بزرگ مانند Enron و WorldCom تصویب گردید و هدف اصلی آن تقویت مسئولیت‌پذیری مالی و افزایش شفافیت در شرکت‌های عمومی بود. برخی از نکات کلیدی این قانون عبارتند از:
1. **ایجاد هیئت نظارت بر حسابداری شرکت‌های عمومی (PCAOB)**: این هیئت برای نظارت بر حسابرسان شرکت‌های عمومی و تضمین کیفیت حسابرسی‌ها ایجاد شد.
2. **افشای مالی و کنترل‌های داخلی**: شرکت‌های عمومی ملزم به افشای اطلاعات مالی دقیق و تأیید صحت این اطلاعات توسط مدیران ارشد خود هستند. بخش 404 این قانون نیز شرکت‌ها را ملزم به ارزیابی و گزارش‌دهی در مورد کارایی کنترل‌های داخلی می‌کند.
3. **استقلال حسابرسان**: حسابرسان نباید خدمات غیرحسابرسی به شرکت‌هایی که حسابرسی می‌کنند، ارائه دهند تا استقلال و بی‌طرفی آن‌ها حفظ شود.
4. **مسئولیت مدیران ارشد**: مدیرعامل و مدیر مالی شرکت‌ها باید صحت گزارش‌های مالی را تضمین کنند و در صورت ارائه اطلاعات نادرست، با مجازات‌های سنگینی مواجه خواهند شد.
5. **مجازات‌های کیفری و مدنی**: این قانون مجازات‌های سختگیرانه‌تری برای جرایم مالی و تقلب‌های مرتبط با گزارش‌دهی مالی تعیین کرده است.
6. **حمایت از افشاگران (Whistleblowers)**: این قانون حمایت‌های قانونی برای افرادی که تخلفات مالی را گزارش می‌دهند، فراهم می‌کند.
هدف اصلی قانون ساربنز-آکسلی افزایش اعتماد سرمایه‌گذاران به بازارهای مالی از طریق تقویت شفافیت و پاسخگویی شرکت‌ها بود.
